Het Tropical Jazz Trio bestaat uit de Fransen Alain Jean-Marie (piano), Patrice Caratini (contrabas) en Roger Raspail (ka drums, djembe, conga’s, perc.). Patrice Caratini ontmoette Alain in de jaren ’70 in de jazzclub Trois Mailletz toen deze speelde bij saxofonist Michel Roques. Een aantal jaren later begeleidde hij Mal Waldron samen met Roger Raspail, in die tijd was het niet moeilijk voor een ritme sectie om aan werk te komen, vaak om Amerikaanse jazzhelden te begeleiden, zo speelden Patrice en Roger met Charlie Rouse, Johnny Griffin, Slide Hampton en Lee Konitz. Ook pianist Alain (Guadeloupe, 1945) heeft de nodige ervaring opgedaan met het begeleiden van groten uit de jazz, zoals Chet Baker, Johnny Griffin, Lee Konitz of Barney Wilen. Hij heeft zijn roots uit Guadeloupe nooit vergeten, zo had hij het duo “Latin Alley” met bassist Niels- Henning Orsted Pedersen waarmee hij een eerbetoon wilde brengen aan zijn geboortegrond en er zit nog altijd een Antilliaans spoor in de composities die hij schrijft. Ook Roger Raspail komt oorspronkelijk uit Guadeloupe en hij blijft nog altijd trouw aan de “gwo- ka”een muzikaal genre dat oorspronkelijk afkomstig is uit Afrika en aan de ka-trommel, ook een instrument dat typerend is voor de muziek uit Guadeloupe.

Het repertoire op dit album bestaat uit drie composities van Patrice Caratini, “Marcelina”,”Tropical Mood”en “Sambacara”, een van Roger Raspail “Pytang pytang bang”en twee van Alain Jean-Marie “Morena’s Rêverie”, gewijd aan de zangeres Morena Fattorini , en “Latin Alley”. Dan zijn er een aantal klassiekers zoals “Manteca” uit de latin-jazz periode van Dizzy Gillespie, “African Flower” dat Duke Ellington opnam voor het album “Money Jungle” met Charles Mingus en Max Roach en twee composities van Horace Silver “The Cape Verdean Blues”en “Senor Blues”. Duidelijk allemaal nummers met een “latin touch”. Rest nog “Meu canário vizinho azul” van de Braziliaan Toninho Horta, “Limelight” van Chaplin en “Couleur Café” van Serge Gainsbourg.

Een fraai palet aan composities, die ook heel aangenaam zijn om aan te horen. De sfeer is duidelijk latijns-amerikaans getint, zowel door de aard van de composities als door het spel van Roger Raspail op zijn percussie attributen. De sfeer en uitstraling van de “tropische” nummers sluiten wonderwel aan bij de tropische periode die we (gelukkig) achter ons hebben. De composities van de drie trio leden doen absoluut niet onder voor de klassiekers, de sfeer en ritmiek komt volkomen overeen. Alleszins is wel duidelijk dat deze drie “oldtimers” een heerlijk album hebben gemaakt waarbij het optimaal genieten is onder de parasol met een glaasje binnen bereik. “Senor Blues“ van Horace Silver behoort al lang tot een van mijn favorieten en dan vooral de uitvoering van Taj Mahal, ook hier klinkt het weer fantastisch, maar mijn favoriet is ditmaal “Le Temps des cerises”, ontzettend vaak gecoverd maar oorspronkelijk een Frans amoureus strijdlied uit 1866, een simpele maar beklijvende melodie met een fraaie bassolo, genieten.

Jan van Leersum